एकोहोरो समाजवादको शङ्ख टु......
फुकेर हरेराम हरेकृष्ण जप्दै
अरु जस्तै म पनि लाशको पछि
भागौँ र दौँडदै पछि कुदौँ वा नकुदाँै
अन्जान यात्रीलाई दोबाटो मा पछारेर
बाटो रोज्न लगाएर कुन समाजवादीको बाटो
कुन असमाजबादी बाटो छुट्याउन
लगाए झै दोधार दोधार बनाएको छ ।

सँगै समाजवादको मलामी गैएन भने
समाजबाट बहिष्कार हुने डर र त्रास
आफ्नै मलामी नहोलान् भन्ने भयले
मलामी नगएपनि दनदनी बल्दैगरेको
समाजवादको लाशलाई घोच्न र
अस्तु बटुल्न कै लागी हरियो बाँस बोकी
ढिलै भएपनि तछाड मछाड गर्दै लाश घोच्न
लागि परेका अनेकन मनुवाहरु
सुनसान मसानघाट चकमन्न र एकान्तलाई
चुनौति दिदै डरलाग्दा ध्वनी चिच्याहाट
गुन्जायमान गर्दै थिए ।

मसानघाटमा मानिस सत्य बोल्छ
मरेर के लानु छ र दुइदिन को जिबन
के लग्यो र यस्ले पाप र पुन्य
तराजुमा राखेर बारम्बार जोखा जोख
मोलामोल गर्दै समाजवादका मलामी
खुइ काट्दै सुसेरा हाल्थे ।

समाजवादको मसानघाटमा नाफा घाटा
पाउने गुमाउने स्वार्थसँग लतपतिएको
भ्रमसँग नजिक सत्यसँग टाडा
फोहोर सपनाको डँगुर
पारी क्षितिजमा देखाउँदै
समाजवादको स्वर्ग त्यहि हो भन्दा
नबदुलहीको जस्तो लज्जा
सपना, कौतुहलता आहा त्यो रात
त्यस्तै त्यस्तै सम्झना कल्पना ।

भोंक अभावले लिच्चड निरिह
पानीको बोतल स्याउ, फ्रुटी, बिस्कुट खाएर
डकार्दै र डुक्रिदै समाजवादी लाशको
काट्टो खान पाउने आशमा
मसानघाटबाट एउटा मलामी फर्कियो
जुन समाजवादी लाशको मलामी गएको थियो।