इटहरी/ मंगलबार दिउँसो तीन बजे विराटनगर विमानस्थल परिसरमा प्रहरीको भीड थियो । सञ्चारकर्मी र सर्वसाधारणहरू पनि भरिभराउ थिए विमानस्थल परिसरमा । यसैबीच विमानस्थलको धावनमार्गमा श्री एयरलाइन्सको विमान अवतरण भयो ।

सञ्चारकर्मीहरू विमानस्थलमा श्री एयरको विमान पछ्याउँदै तस्बिर लिने कोण खोज्छन् । ‘यो गोरे यही विमानमा आएको रे’, एक राष्ट्रिय टेलिभिजनमा काम गर्ने पत्रकार क्यामेरा मिलाउँदै भन्छन् ।
‘हैन श्रीमा त । यतिमा आएको खबर थियो’, रनवेमा अवतरित विमानको तस्बिर कुरियरका सामान रिसिभ गर्ने फलामे गेटबाट खिच्दै अर्का एक सञ्चारकर्मीले तर्क गरे ।

यस्तै संवादकै बीचमा अवतरण भयो यति एयरको विमान । यतिको विमान अवतरणसँगै प्रहरी भ्यानसँगै प्रहरीहरू नै विमान भएतिर लामबद्ध भए । श्रीको विमानलाई भन्दा यतिमा प्रहरीको फलोअप हेरेर सञ्चारकर्मिहरू गोरे यतिमै आएका हुन् भन्नेमा प्रष्ट भए । अरुबेला जस्तोसुकै भिआइपी ओर्लँदा पनि विमानस्थलको रनवे भन्दा बाहिरको यात्रुकक्ष बाहिर मान्छे रिसिभ गर्ने प्रचलन हुन्छ । तर, मंगलबार त्यो विपरीत प्रहरी भ्यान रनवे नजिकैको पिचमा गएपछि गोरेलाई नै रिसिभ गर्न गएको भन्ने विमानस्थल परिसरमा उपस्थित दर्जन बढी पत्रकारहरूको साझा अनुमान बन्यो ।

आखिर हुन पनि त्यस्तै भयो । विमानबाट ओर्लेका यात्रुहरूमध्ये कालो मास्क र रातो क्याप लगाएका एक व्यक्तिलाइ प्रहरीले स्कर्टिङ शैलीमा भ्यानमा हाल्यो । चालक बस्ने ठिक पछाडिको सिटमा राखिएका उनै मध्यम कदका व्यक्ति गोरे हुन् भन्ने प्रष्ट भयो । लगभग विमानबाट ओर्लेको १ मिनेट पनि नहुँदै प्रहरी भ्यान हुइँकियो । विमानस्थलको मुख्य गेटबाट बाहिर नआई नेपाली सेनाको टुकडी बसेको क्षेत्रबाट घुमाएर सञ्चारकर्मी छल्दै प्रहरी भ्यान अगाडि बढ्यो ।

‘यो प्रहरीले पत्रकारलाई सधँै सौताको व्यवहार गर्छ’, गोरेको एक्स्क्लुसिभ फुटेट खिच्न आफँै पुगेका एपि वान टिभिका प्रदेश प्रमुख मित्र मिलन बिछोडले भने, ‘एक दुइ क्लिक मात्रै खिच्न दिएको भए हुन्थ्यो नि । त्यो पनि नदिएर भगाएर लगे ।’

मिलन बिछोड मात्रै होइन अन्य थुप्रै राष्ट्रिय, क्षेत्रीय र स्थानीय मिडियमा काम गर्ने पत्रकारहरू गोरे खिच्न नपाएपछि तनावमा परे । गारेलाई सिधै अदालतमा लगिएको बुझेका माउन्टेन टिभीका एक पत्रकारले त झनै दुःखेसो गरे । उनले भने, ‘उता अदालत छाडेर सबै यता आएर खिच्न बसेको । यता नि पाइएन । उता नि कोही छैन ।’

गोरे विमानस्थलबाट सिधै अदालतमा लगिए भन्ने खबर आयो । यो खबरसँगै अन्य पत्रकारहरूसँगै म सिधै मोरङ जिल्ला अदालततर्फ लागेँ ।

तर, अदालतमा गोरे थिएनन् । पत्रकारको भीडमा गोरेलाई मोरङ प्रहरी कार्यालयमा हाजिर गराउन लगेको खबर सञ्चार भयो । विमानस्थलबाट ३ बजेर ५ मिनेट जाँदा निकालिएका गोरेलाई अदालतमा ४ः३० बजे पनि हाजिर गराइएन । अब शंका उब्ज्यो कि आज गोरेलाई अदालतमा हाजिर गराइन्नँ ?

यस्तै शंका र साझा प्रश्न आउँदै गर्दा प्रहरीका गाडीहरू अदालत परिसरमा थपिए । प्रहरी भ्यान आए नै पिच्छे गोरे आए कि भनेर मोरङ अदालतका ३ वटै तला र भुइँमा बसेका सबै प्रतीक्षारत थिए । सँगै जोडिएको मालपोत कार्यालय परिसर बाहिर पनि गोरेको अनुहार हेर्नेको भीड थुप्रियो ।

मान्छेको भीड थपिए पनि प्रहरीले लाइन लागेर बाटोको भाग राख्यो । लाग्यो गोरे आउँदैछन् । र ‘असुरक्षाको’ कारण उनको सुरक्षार्थ प्रहरीले यस्तो मिहिनेत गर्दैछ । एक सुन तस्करको नाइकेको रूपमा चिनिएका गोरेको सुरक्षामा यस्तो तामझाम देखेर केही दर्शकहरू आक्रोशित थिए । एक वृद्धले त प्रहरीकै अगाडि खुलेरै भने, ‘गोरे कुन भिआइपी हो र यस्तो तामझाम गर्नु परेको ?’ मुस्कुराउनु र लाइनमा खटिनु बाहेक ती प्रहरी अधिकारीले अर्को उत्तर दिएनन् ।

५ बज्यो । अब प्रहरीको भ्यान आयो । लाइनमा खटिएका प्रहरीले बाटो क्लियर गर्न थाले । प्रहरीको भ्यान सिधै अदालत परिसरभित्रै प्रवेश ग¥यो । अदालतको मूल गेटको दाहिनेतर्फ रोकिएको प्रहरी गाडीबाट त्यही विमानस्थलमा देखिएकै कालो मास्क र रातो क्यापको पहिरनमा आएका गोरेलाई निकालियो । भीड बढ्यो । दोस्रो र तेस्रो तलामा बसेर गोरेलाई बाहिरी गेटबाट ल्याएको तस्बिर लिन बसेका पत्रकारहरूले तस्बिर खिच्नै पाएनन् । भीडबाट ठेल्दैठेल्दै प्रहरीले गोरेलाई अदालतमा हाजिर गराउन लग्यो ।

यस्तैमा नारा लाग्यो ।
हत्यारालाई फाँसी दे ….
ओए हत्यारा…..
हत्यारालाइ फाँसी दे…

हत्यारालाई फाँसी दे भन्दै पछिसम्म चिच्याउने सनमका काका र आफन्तहरू भएको उर्लाबारी घर भएका एक दर्शकले बताए ।

अदालतमा ठूलो सुरक्षा घेरामा लगेको केही मिनेटमै हाजिरी गराउन लगिएका गोरेलाई सनमकी आमाले बाटैमा आक्रोश पोखिन् । तर, प्रहरीले हातपात गर्नबाट जोगाएको प्रत्यक्षदर्शी नयाँ पत्रिकाका पत्रकार गणेश लम्सालले सुनाए । गोरेलाई अदालतमा हाजिर गराएको केही मिनेटमै पुनः ठूलो सुरक्षा घेरामा हालेर निकालियो ।

जसै गोरे निकालिए अदालत परिसरमा आएको भीड पनि क्रमशः घट्दै गयो । त्यो भीड मालपोत कार्यालय परिसर, जिल्ला अदालतको क्यान्टिन, मोरङ बार एसोसिएसनको कार्यकक्ष र आसपासका चिया पसलमा फिँजियो ।

साढे ३३ किलो सुन तस्करी र त्यससँगै जोडिएको सुन भरिया सनम शाक्यको हत्याका नाइके भनेर चित्रित गोरे पक्राउ परेको भनिएकै दिन अदालतबाट बाहिरिए । उनी बाहिरिएसँगै उनका बारेमा खुद्रा तर्कहरू मालपोत कार्यालय र जिल्ला अदालत परिसर अनि आसपासका चिया पसलमा चल्न थाले ।

‘खासमा गोरे आफैँ सुन तस्कर होइनन् । उनी माथील्लो तहका भरिया मात्रै हुन्’, वकिल बताउने एकले तर्क गरे ।

‘गोरे तस्कर नै हुन् किनभने उनले सनम शाक्य लगायतलाई दिएको यातनामा उनले सुनमा आफ्नो लागानी भएको बताएका छन्’, अर्काले थपे ।

‘गोरेलाई आफ्नै सुन गिरोहले मार्छ भनेर गोरे आफैँले आत्मसमर्पण गरेको हो । प्रहरीले पक्राउ गरेको होइन’, अर्का एकले चिया गफमा तर्क गरे ।

गोरेको बारेमा यस्तै तर्क वितर्क चलिरहेको केही समयपछि सुन काण्डमा जोडिएका ३० जनाको बारेमा अदालतको आदेश आयो ।

एसपी श्याम खत्रीका अंगरक्षक अमरबहादुर थापा सादा तारेकमा र सवारी चालक विष्णुबहादुर खड्का १५ हजार धरौटीमा छुटे । तर, बाँकी प्रहरीका उच्च अधिकारीसहित सबैलाइ पुर्पक्षको लागि कारागार चलान गरिएको अदालतको आदेश आयो । जिल्ला न्यायाधीश नारायणप्रसाद शर्माको एकल इजलासको यो फैसलासँगै चिया गफमा चर्चा भने गोरेकै भयो ।

‘यो सबै केसको मियो गोरे हो । अब गोरेको बयानले को कति दोषी भन्ने प्रमाणित हुनेछ’, अदालत परिसरमा उपस्थित एक वकिलले भने ।

‘अब जेसुकै भए पनि सुन तस्कर समूहको पक्षमा वकालत गर्ने शम्भु थापा, रमन श्रेष्ठ र प्रदेश १ का सांसद लीलाबल्लभ अधिकारी कसैको केही चलेन । सबै जेल गए’, चिया गफमा हाँसो फैलियो ।
अदालतले आदेश दिएकाहरूलाई मोरङ प्रहरीले क्रमैसँगै भ्यानमा हालेर कारागारतर्फ लान थाल्यो ।