सप्तरीः  नेपाल खानेपानी संस्थान कार्यालय सप्तरीले वितरण गर्दै आएको खानेपानीको पाइप लामो समयदेखि मर्मत नगर्दा पानी खान नपाए पनि बिल तिर्नु परेको सेवाग्राहीको गुनासो छ । खानेपानीको अभाव र आर्थिक मार खेप्दै आइरहेका राजविराजलगायत सप्तरीका अधिकांश खानेपानी उपभोक्ताले पानी पिउन नपाए पनि बिल तिर्दै आएको बताउँछन् । संस्थानले दुई हजार ९९४ वटा धारा जडान गरी राजविराज नगरपालिकाको साबिकको १० वटा वडामा पानी वितरण गर्दै आएको छ । 

२४ घण्टामा तीन पटक धारामा पानी वितरण गरेबापत व्यक्तिको नाममा जडान गरिएको प्रतिधारा मासिक ११० रुपियाँ अनिवार्य (न्युनतम)मा थप उठेको शुल्कसहित पानीको महशुल लिइँदै आएको छ । त्यस्तै संस्थागत कार्यालयतर्फ महिनाको दुईदेखि चार हजार रुपियाँसम्म मासिक शुल्क लिइँदै आएको नेपाल खानेपानी संस्थान कार्यालय सप्तरीका प्रमुख राजकुमार श्रेष्ठले जानकारी दिए । 

नगरको शान्तिनगर, तेतरीगाछी, अदालत रोड, खर्साल टोल, हिमालय टोललगायतका पुराना १० वटा वडाका सबैजसो टोलका करिब एक दर्जनभन्दा बढी ठाउँमा खानेपानीको पाइप फुटेर पानी बग्छ । कतिपय सडकमा १०/ २० मिटरमै दुई(तीन ठाउँमा पाइप फुटेको छ । यहाँका कतिपय कच्ची सडकमा खानेपानीको दिनरात बगेको पानीले सधैँ हिलाम्मे हुन्छन् ।

आठ महिना भइसक्यो फुटेको पाइप कार्यालयले मर्मत नगरिदिएर ट्युबेलमा मोटर जडान गरेर पानी खानुपरेको राजविराज–८ का नुरजहाँ परविनले सुनाए । उनी भन्छन्, “खानेपानीको पाइप फुटेर सडकमै पानी खलखली बगेको देखेर केही दिन त बीच सडकबाटै बच्चाले पानी भरेर ल्याए तर त्यो पानी फोहोर हुँदोरहेछ । त्यहाँदेखि आज छ महिना जति भैसक्यो खानेपानी धारा मिटरको बिल तिर्छु तर पानी खान पाएको छैन ।” जिल्ला अदालतका स्रेस्तेदार कुमार मास्के भन्छन् “केही दिनअघि जिल्ला अदालतको प्रवेशद्वारमै खानेपानीको पाइप फुटेको थियो ।

अफिसका कर्मचारी बोतलको पानी खान्छौँ तर अदालतमा दैनिक पाँच सयभन्दा बढी आउने सेवाग्राहीले पानी खान नपाएर एक हप्तासम्म खानेपानीको हाहाकारै भयो । खानेपानी अफिसमा गुनासो पठाए पनि ठीक नगर्दा त्यहाँका हाकिमलाई आफंैँले फोन गरेपछि बल्ल पर्सिपल्ट पाइप बनाइदिएर समस्या समाधान भयो ।”

 नेपाल खानेपानी संस्थान कार्यालय सप्तरीका प्रमुख राजकुमार श्रेष्ठ पछिल्लो समय बाटोघाटो तथा सडक निर्माणको क्रममा जमिन खन्दा पाइपहरू पुरानो भएको कारण जताततै फुटेका छन् तर गुनासो आएको बेला मर्मत गर्न पुग्ने गरेका छौँ । यो खबर गोरखापत्रमा प्रकाशित छ ।