एकलास सुनसान झुपडीमा जहाँ मेरो बास थियो
साँझ पर्दा जून बोकी आउँछ्यौ भन्ने आश थियो

धेरै दिन भो नभेटेको कतै तिम्ले भुल्यौ कि त,
तिम्रो आँखाभित्र मेरो अल्झिएको आकाश थियो

कस्तो कस्तो सपना देखेँ तिमी थियौ म थिएँ
तिमीसँग हाँगाबीचको फूल झार्ने बतास थियो

बिछोडको व्यथा बोकी बाँच्न गाह्रो हुँदो रै’छ
हाँगामाथि एउटा ढुकुर म जत्तिकै उदास थियो

कहीँ कतै झुक्किएर तिम्ले मलाई देख्यौ हौली
म चैं मरिसकेको छु त्यो त मेरो लास थियो ।