केही हप्ताअघिको एउटा शनिबार एउटा गोष्ठी चलिरहेका बेला, एकजना रिटायर्ड स्वास्थ्यकर्मी (हाल औषधि पसले) आफ्नो श्रीमतीलाई टाइफाइड भयो पहिले नि भएको थियो अहिले खाने औषधि चलाउँदैछु, सुईबाट भनेर औषधि सोध्न आइपुग्नुभयो, साथमा वाइडल्स टेस्टको रिपोर्ट नि थियो ।
मैले भनेँ, “ बेला यस्तो छ, कृपया एक पटक एन्टिजेन जाँच नि गर्नुहोला । कोभिड हुनसक्छ, यो वाइडल्स भनेको ल्याबले पैसा कमाउने उपायबाहेक केही होइन , यसको भर पर्नुहुन्न । “
“भोलि पक्का ल्याउँछु, आजलाई के एन्टिबायोटिक चलाउँ लेख्दिनुस् न ।“
“ म आफ्नो कोभिडको बिरामीलाई त सुरुको ४–५ दिन एन्टिबायोटिक खासै चलाउँदिन, त्यसपछि पनि ज्वरो आयो भने चलाउने हो ।“
“ उसलाई टाइफाइड नै भएको हो डाक्टरसाब, पहिले पनि भइरहन्थ्यो । अलिक हिँड्न नसक्ने भएर तपाईँलाई भनेको नत्र त सोध्ने नै थिएन । “
“ हेर्नुस् पहिले हुन्थ्यो भनेर अहिले हुने त हैन, अब चलाउने नै भए “फलानो“ औषधि चलाउनु । तर भोलि एन्टिजेन गर्न लिएर आउनु ।“
तेस्रो दिन फोन आउँछ ।
“ डाक्टरसाब, दुई चार बोतल सलाइन चढाएँ तर अझै तागत आएन, अलिक श्वास फुल्छ भन्छ के गरौँ ?“
“लौ मैले अस्ति नै आउनु एन्टिजेन गरौँ भनेको होइन ? लु तुरुन्तै आउनुहोस् ।“
बिरामी आउँछ, ओपीडीमै एन्टिजेन गर्छु पोजिटिभ देखिन्छ । ल ईमर्जेन्सीको बेडमा सुताउँदै गर्नु म आउँछु, पुग्दा ७९% स्याचुरेसन कोठाको हावामा । आला लगाएर फोक्सो सुन्छु पानी भरिएको जस्तो आवाज हुन्छ ।
अक्सिजनमा जोडिन्छ, केही औषधि दिएर रेफरको तयारी गरिन्छ । बिर्तामोडका अधिकांश अस्पतालमा कोभिडका लागि बेड खाली हुन्नन् र खाली भएका केही अस्पतालमा सम्पत्तिले धान्न नसकिने । बल्लतल्ल सिनियर दाजुले उहाँ काम गर्ने अर्को अस्पताल पठाइदिन भन्नुहुन्छ । एम्बुलेन्समा अक्सिजन लगाएर अस्पताल लगिन्छ, अस्पतालको गेटमा बेड खाली छैन भनेर एम्बुलेन्स भित्र छिर्न दिइन्न । फेरि मलाई फोन आउँछ, म आफ्नो सिनियर दाजुलाई फेरि दुःख दिन्छु, “दाजु लौ न एम्बुलेन्सको अक्सिजन सकियो भने त बिरामी बित्छ, भित्र छिर्न दिएनन् रे गेटमा ।“
दाजुले फोन गरिदिएपछि एम्बुलेन्सलाई भित्र ल्याइन्छ, बिरामीको सम्पूर्ण जाँच सुरु हुन्छ, सीटी स्क्यानको रिपोर्ट अतिजटिल कोभिड निमोनिया भनेर आउँछ, बिरामीलाई आईसीयू खाली नभएकाले रातभर ईमर्जेन्सीमा नै अक्सिजन जोडेर राखिन्छ ।
आईसीयूमा कसैको मृत्यु हुन्छ र बेड मिल्ला भन्ने आशबाहेक केही रहन्नन् । अन्ततः बिहानको राति त्यस्तै हुन्छ, बिरामीलाई इमर्जेन्सीबाट आईसीयू पठाइन्छ ।
५–७ दिनसम्म बिरामीलाई यता (यही दुनियाँ) ल्याउने अनेकन उपाय गरिन्छ तर बिरामीको झन् झन् उता (अर्कै दुनियाँ) तिर लम्कने क्रम रोकिन्न ।
अन्ततः भेन्टिलेटरमा केही होला भन्दाभन्दै उहाँको चोला उठ्छ । सायद हामी सुरुमै चनाखो नभएर होला अनि बेकारका टेस्ट र औषधिको पछि लागेर होला कोभिडले दिनानुदिन यस्तै यस्तै घटना दोहो¥याउँदैछ ।
बिरामीलाई बेकार औषधि पसलमा अल्मलाउन बन्द गरौँ ।
कृपया चिकित्सकको परामर्श लिने गरौँ । वास्तविकतामा आधारित, कसैलाई आफ्नै लागे संयोग मात्र सम्झनुहोला ।
