रुद्रप्रसाद उप्रेती
एकजना किसानको २ जना छोरा थिए । जेठो छोरो घरको काममा पनि सकेको सहयोग गर्ने, मेहनत गरेर पढ्ने गर्दथ्यो । गाउँ घरमा अभर आपत पर्दा सकेको सहयोग गर्ने, साथीहरुसंग मिलेर विभीन्न अतिरिक्त कृयाकलापहरुमा भाग लिने गर्दथ्यो । स्कुलमा पनि उसलाई मेधावी विद्यार्थीमा गणना गरिन्थ्यो । १५र १६ वर्षको कलिलो भनौं सानै उमेरमा स्कुलको पढाइ पनि पुरा भयो । उच्च शिक्षा लिन नजिकैको शहरमा गएर स्नातक सम्मको पढाइ पुरा भए पछि उ केही दिन आमा, बुबा र परिवार सँग बस्ने भनेर घर फर्केर आयो ।
उता कान्छो भने गाउँमा हुल्लडबाज केटाहरुसँग हिँड्ने, स्कुलका साथीहरु सँग झगडा गर्ने, कुनै वेला लागु औषध पनि प्रयोग गर्ने, घरमा बा आमालाई सहयोग त परै जावस, बरु जथाभावी बोल्ने, पैसा मात्रै माग्ने, हप्काउने, कैले घरै नआउने, कैले ५र७ दिनमा घर आउने, कुबेलामा आएर खान माग्ने, नभए घर छोडेर जानु भन्ने आदि गर्दथ्यो । एक दिन घरमा कान्छोको तर्फबाट के खबर आयो भने मैले जानेर, नजानेर, मनको बहकाउले, खराब मानिसको संगतले वा जुनसुकै कारणले भए पनि म बाटो बिराएर कुबाटो हिँडेछु । यदि बाबा, आमाले मलाइ एक पटक माफी दिने र सुध्रने अवसर दिने हो भने म सुध्रन चाहान्छु ।
बाबा, आमा पनि के गरौं कसो गरौं भएको बेला यस्तो खबर आयो । केही धेरै नसोची हुन्छ, कान्छो छोरो घर आवस भन्दिए । जेठो छोरो घरमा आएको ४ र ५ दिनमा कान्छो छोरो पनि घर आयो । आउना साथ बाबा, आमा र दाजुलाई मर्यादा पुर्वक ढोग भेट गरी बस्यो । दाजुलाई पनि पढाइ, परीक्षा, विदा लगायत क्षेम कुशल सोधनी गर्यो । जेठो दाजु पनि भाइको यो अनपेक्षित कृयाकलाप देखेर छक्क परी रहेको थियो । बाबा आमा भित्र भित्रै अत्यन्तै खुसी देखिन्थे । आमाको फुर्तीफार्ती पनि बढेकै थियो । घरको सरसफाइ र सजावटले लाग्दथ्यो, यो घरमा चाँडै नयाँ दुलही पो भित्र्याईंदैछ ।
यतिकैमा बाबु चाहीले जेठो छोरालाइ बोलाएर भने–‘ए ठुले ! तँ जा त ! खोरमा भएको त्यो ठुलो घोर्ले खसी लेर आइज । आज कान्छो घर आयो । खुसीयालीमा र कान्छाको स्वागतमा आज घरमा खसी ढालिन्छ । जेठाले भन्यो– ‘किन बुबा ? म कुलको नाम राख्ने गरी पढेरआएको ४÷५ दिन बिती सक्यो । त्यही दाल, भात, तरकारी र एक कक्र्यौली घीउ बाहेक केही छैन । गाउँमा तिन तमास देखाएर, बदमासी गरेर हिँडेको भाई घर आउना साथ खसी नै काट्नु पर्ने ? यो पक्षपात किन बुबा ? कि म भन्दा केही गतिलो काम उसले गरेको छ कि किन ?
बुबाले भन्नु भयो–‘होइन बाबु ! जेठो छोरा ! तेरो कुरा पनि ठिकै होला की ? तथापि तँ त त्यसै पनि गतिलो छदैछस नि ! त्यो भाइ घर छाडेर हिँडेको, बिग्रेको, हाम्रो कुल, गोत्र र पुर्खाको नाम कलंकित पारेको, कतिले तेरो छोरो वा तेरो भाई यस्तो भनेको सुन्नु परेको, आफुहरु घरमै आफ्नै सन्तानबाट असुरक्षित भएको यस्तो वेलामा म सुध्रिन्छु, घर फर्किन्छु भन्नु कत्ति खुसीको कुरा हो ? अहिले पनि हामी खुसी नभएर कहिले हुनु ? खसी त ढाल्नु पर्छ ठुले ! तँ कुरा बुझ्ने छस् ! पढेको छस् ! भने पछि ठुलेले पनि कुरा बुझ्यो । परीवारमा खुसीयाली छायो । टुक्रा टुक्रा भइ सकेको परीवार पुनः एक भयो र दुनियाँका सामु छाती फुकाएर हिँड्न थाल्यो ।
सन्दर्भः नेपाली राजनितीको वर्तमान अवस्था ।
_1720278409.jpg)
