शशी कोइराला

खेल मैदानमा खेल हुन्छन, पानी जमेका खाल्डा र पोखरीमा माछा मारिन्छ । दुबैका चरित्र र कामहरु फरक–फरक हुन्छ तर इनरुवाको एकमात्रै रंगशाला भने यतिवेला खेलमैदान र माछा मार्ने खाल्डो दुबैको अनुहार झल्किने दक्ष प्रजापति (बोकाको टाउको र मानिसको शरीर भएका राजा) जस्तै बनेको छ । नत पुरै खेल खेल्न सकिन्छ, नत पुरै माछा पालन नै गर्न सकिन्छ । 

इनरुवा रंगशाला हुँदा खाँदको घाँसे मैदानलाई उत्कृष्ट बनाउने भन्दै तीन वर्षभन्दा बढी समयदेखि बन्द राखियो । अघिल्लो कार्यकालका जनप्रतिनिधिहरुले रंगशाला निर्माणको लागि झण्डै एक करोडको माटो पुरेर अन्तर्राष्ट्रिय स्तरको बनाउने भन्दै दुई वर्ष रंगशालाको गेटमा ताल्चा झुण्ड्याएर राखे । रंगशाला अन्तर्राष्ट्रिय स्तरको भयो कि भएन त्यो त थाहा भएन र उनीहरुका आफन्तले निर्माण उपभोक्ता समितिको नामबाट राम्रै अर्थोपार्जन गरे । 

नयाँ जनप्रतिनिधि आएको पनि १५ महिना वितिसकेको छ । १५ महिनामा डोजर त चलेको देखियो तर रंगशाला भने पुरानो घाँसे मैदानको ठाँउमा माछा पाल्ने भौडी भएछ । त्यो पनि वडा नम्बर ५ मा रहेको एक क्लबले आयोजना गरेको वडा स्तरीय फूटवलको उद्घाटनको दिन साउन ३२ गते इनरुवाबासीले थाहा पाए । 

सो दिन वडा नम्बर १ र वडा नम्बर ९ को टिमका बिचमा प्रतिष्पर्घा थियो । प्रतिष्पर्घा जोडतोडकै थियो तर मैदानमा भरिएको पानी र खाल्डा खुल्डीले खेलाडीहरु फुटवल खेल खेल्न मैदानमा उत्रिएका हुन कि जमेको पानी र हिलोमा हिले माछो समात्न गएका हुन भनेर छुट्याउनै गाह्रो देखिएको थियो । 

खेलाडीहरु हिलोमा चिप्लिएर लडेर प्रवेश गर्दा सेतो र निलो जर्सीमा गएपनि फर्किदा सबै एउटै हिले रंगमा रंगिएका थिए । आयोजकले नगरपालिकाको सहयोगमा डोजर लगाएर मैदानलाई सम्याउन त सम्याएछ तर खाल्डाखुल्डी त्यसै छाडेछ । जसमा रातीको वर्षाको पानी भैसी आहाल बस्ने गरी नै जमेछ । ति खाल्डा खुल्डी दुई चार ट्याक्टर बालुवा हालेर खेलाउँदा पनि त्यस्तो स्थिति देखिने थिएन होला तर त्यसमा पनि नगरपालिकाल जसले तीन वर्षपछि कुनै प्रतियोगिता आयोजना गरिरहेको थियो त्यती नै समयदेखि मर्मतको नाममा बन्द गरेर करोडौ रुपैया खर्च गरिसकेको थियो । यति हुँदा पनि त्यस्तो अवस्था रु अब कति दिन बन्द गरेपछि मैदान बन्छ खेल हेर्न हौसलासहित आएका दर्शक दिर्घाबाट कानेखुसी सुरु भयो । 

खेलको उद्घाटन गर्न पुगेका मेयर केदार भण्डारीकै अगाडि पछाडि केहीले कुरा उठाइरहेका थिए । तर ‘नबुझेका लाई बुझाउन सकिन्छ तर बुझेर पनि बुझ पचाएकालाई बुझाउन सकिदैन’ भने झै उद्घाटन भाषणमा मैदान बनाउने घोषणा गरेर लुसुक्क मैदान छाडे । 

उनले यसअघि बजेट छुट्याएर गर्न नसकेको १५ लाख र सरकारबाट प्राप्त चार लाख पैसाले काम गर्ने प्रतिबद्धता ब्यक्त गरे । स्मरणीय रहोस, त्यो १५ लाखले काम गराउन मेयर सापले यसअघि आफ्नै घर छेउका एक जनालाई अध्यक्ष बनाएर निर्माण समिति बनाएका थिए । जसमा वडा नम्बर १ मा बन्ने रंगशालाको लागि वडा नम्बर ५ को अध्यक्ष भन्दै बिरोध भएपछि अगाडि बढेन । मेयरले त्यो कुरा उठाए तर स्पष्ट भन्न सकेनन । किनकी उनले त्यहाँ आफ्नो मान्छे राख्न खोजेका थिए । न मेयर आफ्नो निर्णयबाट पछि हटे न स्थानीय वडा कार्यालय वा स्थानीय नै पछि हटे । जसले इनरुवा रंगशालाको अवस्था ‘टाई टाई फिस’ जस्तै बन्यो । 

हिलोमा खेलको उद्घाटन गर्न गएका मेयर आयोजकले बनाएको मञ्चको कुर्सिमा विराजमान हुँदा दर्शकहरु भने हिच्किचाउँदै हिलो नै हिलोको बिचमा ओभानो खोज्दै चप्पल ओछ्याएर बस्ने ठाँउ मिलाउँदै थिए। 

अब यो कुरा छाडौ खेल मैदान र खेलाडीहरुतर्फ लागौ । उत्साहका साथ खेल हेर्न पुगेकाहरु पनि खेलमा खेलाडीहरुबीच फुटवलमा भन्दा मैदानको हिलोमा माछा समात्ने होडबाजी चल्न थालेपछि निराश भएर खेल सुरु भएको केही समयपछि नै घर जान हतारिए । 

मैदानको दयनीय अवस्था देखेर सबै दर्शक दिर्घाबाट कुरा आइरहेको थियो–‘तीन वर्ष बन्द गरे, कुनै प्रतियोगिता आयोजना गरेनन, करोडौ खर्च गरे के उपलब्धी हात प¥यो त माछा माछा भ्यागुतो भन्दा बढी’ ।

कोही भन्दै थिए– मैदान नबनेर के भयो, जनप्रतिनिधिका आफन्त त बने । आखिर पैसा खर्च गरेपछि बन्नु पर्ने हो यहाँ पनि बने मैदानको ठाँउमा मान्छे ।