कवि बद्री भिखारी गृह नगरमा प्रवेश

इटहरीः कविता कृति समुद्र साउती आएको ४ महिनापछि मात्र कवि बद्री भिखारी गृह नगर इटहरी आइपुगेका छन् । गत असार २९ गते काठमाडौको शिल्पी थिएटरमा समुद्र साउती लोकार्पण भएको थियो । यस अघि काठमाडौं र धरानमा सो कृतिमाथि समीक्षा भएको थियो ।

कोसी सेन्ट जेम्स कलेमा आयोजित ‘होम लन्च’ कार्यक्रम रोचक र फरक ढङ्गबाट सम्पन्न भएको हो । औपचारिक आयोजकबिनाको कार्यक्रम निकै रोचक देखिएको थियो । हलमा उपस्थित सबै व्यक्तिको सभापतित्वमा कार्यक्रम सम्पन्न भएको हो ।

कवि जसराज किरातीले कविताको एक अंश
घाम रोप्छु भनेर
सखारै
घरबाट हिँडेको ऊ
साँझ छिप्पिइसकेपछि
खुर्पे जून
बोकेर पो फर्कियो !
वाचन गरेर कार्यक्रमको उद्घाटन गरे । उपस्थित कसैले पनि कार्यक्रमभरी नहाँसी बस्नु परेन ।

कार्यक्रममा कवि भिखारीले नागरिकता शीर्षकको कविताबाट कविता वाचन शुरु गरे । कवितावाचनसँगै उनले दर्शकदीर्घा पूर्ण रूपमा मन्त्रमुग्ध बनाए । कविको वाचन रोकिए लगत्तै हलमा तालीको गडगडाहट आवाज आयो । बीच भाग र कुनाबाट ‘वान्स मोर’ सुनिन थाल्यो ।

कवि त्यतिमै रोकिएनन् । ‘तिमीले राम्रो भनेपछि’ कविता खोज्न पाना पल्टाउन थाले उनी । भिखारीले ‘तिमीले राम्रो भनेपछि’ भन्दै गर्दा उनका औंलाले हलको कुनातिर सङ्केत गरिरहेको थियो । त्यसपछि सबैले कुनातिर पल्याकपुलुक हेर्न थाले तर कसैले ‘तिमी’ को हो भनी ठम्याउन सकेनन् ।

भिखारी गुञ्जिएपछि प्रा.डा टङ्क नौपानेको पालो आयो । भिखारीको काव्यिक परिपक्वता देखेर आफू दङ्ग भएको उनले सुनाए । हिजो लामो समय काव्यिक यात्रा छाडेका भिखारी त्यसपछि झनै खारिएर आएका उनको भनाइ थियो ।

त्यसपछि स्टेजमा कवि मनु मञ्जिलको आगमन भयो । न्यौपानेको तर्कको खण्डन गर्दै उनले भिखारी समयअनुसार बग्न सक्ने कवि भएको प्रतिक्रिया दिए । ‘भिखारी दाइमा पहिल्यैदेखि काव्यिक परिपक्वता रहेको थियो,’ उनले भने, ‘भिखारी दाइले पहिला पुरानो पुस्ता सुहाउँदो त्यसपछि हाम्रो पुस्तालाई लोभ्याउने खालको र अहिले नयाँ भाइबैनीलाई फिट हुने प्रस्तुति दिनुहुन्छ ।’

मनु मञ्जिलको अभिव्यक्तिपछि स्टेजमा पुगे कवि तथा पत्रकार राजेश विद्रोही । उनले समुद्र साउतीभित्रको ‘सिद्धार्थ’ शीर्षकको कविता वाचन गरे । त्यसपछि कवि सन्तोष थेबेले सोही कृतिभित्रको ‘हजुरआमा र उज्यालो’ कविता सुनाए ।

आख्यानकार रमेश सायनले कवि भिखारीमाथि प्रश्न गर्ने अवसर पाए । दुवै जना स्टेजमा पुगे । निर्धारित १० मिनेटको समय नसकिँदै सायन बाहिरिए । सायनले आफ्नो समय सकिएकोले बिदा माग्ने तरखर गर्न थाले । तर दर्शकदीर्घाबाट अझै धेरै समय बाँकी रहेको आवाज आइरह्यो । त्यत्तिकैमा सायनले आफूले जम्मा ३ वटा मात्र प्रश्न ल्याएकाले अब बाँकी सोध्न नसक्ने भन्दै स्टेजबाट बाहिरिए । उनको मलिन अनुहारमाथि हाँसोको प्रहार भयो ।

कार्यक्रम सञ्चालक मिलन बिछोडले सायनलाई ढाडस दिन प्रसङ्ग बदले र बोलाए गजलकार टीका आत्रेयलाई । आत्रेयको आगमनले ‘जस्तो जस्तो’ कविता गुन्जयमान भयो ।

आत्रेयको बिदाइपछि कार्यक्रम सञ्चालकले कवि विराट अनुपमलाई माइक्रोफोन हस्तान्तरण गरे । अनुपमले प्यानल डिस्कसनको तयारी गर्न थाले । कवि देवान किराती, सीमा आभास र डा. रामजी तिम्सिना स्टेजमा पुगे ।

अनुपमले उपस्थित तिनै जनालाई एउटै प्रश्न गरे, ‘तपाईहरूले समुद्र साउती सबै पढ्नुभएको छ ?’ आभास र तिम्सिनाले सम्पूर्ण पढेको बताए । तर किरातीले कृति आउनुभन्दा अगाडि धेरै पढियो तर अहिले पढेको छैन भन्ने सिधा उत्तर दिए ।

कार्यक्रमको अन्त्यमा बोलेका प्रमुख अतिथि जसराज किरातीले युवाको जोशले भरिएको कविता सुन्दा आफू अझै युवा नै भएको भान हुने बताए । भिखारीले समयसँगै आफ्नो काव्यिक क्षमता बदलेकोमा आफू खुशी भएको उनको भनाइ थियो ।