-मोहम्मद जाकिर हुसैन

सन्दर्भ सुनसरी माओवादीः बहुदलीय प्रणालीमा राजनीतिक पार्टीहरूबीच एकता, सहकार्य र गठबन्धन हुनु सामान्य कुरा हो । तर, गठबन्धनको भरमा राजनीति भने गरिँदैन । पार्टीहरू आफ्नो अस्तित्व र गच्छे अनुसार चुनावी गतिविधिहरू गर्दछन्; गर्नुपर्दछ । तर, यहाँ त्यस्तो छैन । निर्वाचन क्षेत्रका उम्मेदवारहरूबारे विधिवत छलफलसम्म शुरु भएको छैन । यस्तो पनि हुन्छ ? त्यहीँ नेपाली काँग्रेसले चुनावी गतिविधि, भेटघाट कार्यक्रम, सम्भावित उम्मेदवारहरूलाई चिनाउने कार्यक्रमसमेत स’रु गरिसकेको छ । उदाहरणकोलागि सुनसरीको संघीय निर्वाचन क्षेत्र नं. ४ मा काँग्रेसका कार्यकर्ताहरूले ज्ञानेन्द्रबहादुर कार्कीलाई विभिन्न माध्यमबाट एक मात्र उम्मेदवारको रूपमा चिनाउँदै प्रचार गरिरहेका छन् । यसलाई अस्वस्थ्य गतिविधि भन्न मिल्दैन पनि । उनीहरूले दसैँपछिको काम अहिलेदेखि नै गरिरहेका छन् । 

काँग्रेस गठबन्धनमा छ भने माओवादी केन्द्र, एकीकृत समाजवादी, जसपा आदि पनि त गठबन्धनमै छन् नि । उनीहरूले आफ्ना सम्भावित उम्मेदवारहरूलाई मैदानमा चिनाउन किन डराएका छन् ? मैले ४ नं. को उदाहरण दिई संघ र प्रदेश गरी १२ वटै निर्वाचन क्षेत्रको कुरा गरेको हो । 

हिजोतर्फ फर्काैँ त; हिजो स्थानीय निर्वाचनमा गठबन्धन हुने योजनामै हामीले कतै उम्मेदवार टुङ्याउनपट्टि ध्यान दिएनौ र अन्तमा काँग्रेसबाट धोका खायौँ । र, पछि त उम्मेदवार टुङ्ग्याउन हामीले कतिपय ठाउँमा सकेनौँ पनि । यही कारणले धेरै पालिका र वडाहरूमा हाम्रो भोट ह्वात्तै घटेर गयो । हाम्रा ठूलो सङ्ख्याका भोटरहरूले अरूको चुनाव चिन्ह रटे, रट्दै पनि छन् । यसबाट पाठ सिक्ने कि न सिक्ने ? गठबन्धनको भरमा किन राजनीति गर्न खोज्दैछौं हामी ? किन बन्दैछौँ  कठपुतली ? किरण कमरेड, मुकेस कमरेड वा अरू नै कोही निर्वाचन क्षेत्र नं. १ नं. मा उम्मेदवारीको आकाङ्क्षा प्रस्तुत गर्न किन सक्नुहुन्न ? २ नं. मा निर्मल कमरेड, रामकुमारी कमरेड, सरस्वती कमरेड, शिव कमरेड वा अरू कोही उम्मेदवारीको कुरा न उठाउनुको कारण के ? ३ नं. मा सन्तोष कमरेड, खगेन्द्र कमरेड, हैदर कमरेड वा अरू नै कोही उम्मेदवारीको आकाङ्क्षा प्रदर्शन किन गर्नुहुन्न ? ४ नं. मा निर्मल कमरेड, नरेन्द्र (भोला) कमरेड वा अरू कसैले यो साहस किन गर्नुहुन्न ? के ४ नं. मा ज्ञानेन्द्रबहादुर कार्की नै हाम्रो निर्विकल्प उम्मेदवार हुन् त ? के हामीले काँग्रेसलाई यो क्षेत्रको उत्तराधिकारी तोक्न खोजेका हौं ? आज १२ वटै निर्वाचन क्षेत्रको यही अवस्था किन ? किन हामी यति निरिह ? 

तपाईंसँग एजेण्डा छ र उम्मेदवार दमदार छ भने डराउने कारण के ? डर होइन भने सञ्कोच केको ? चुनाव कार्यकर्ता, सहयोगी, सुभेच्छुक, एजेण्डा, आत्मबल, उम्मेवारको व्यक्तित्व, ट्याक्टिस आदि सबैको सम्मिश्रणबाट जित्ने चिज हो । पैसाले चुनाव जिताउँदैन । जनताको मन जितेपछि हामीजस्ता निम्न वर्गका छोरा–छोरीहरूले पनि चुनाव जित्न सक्दछन् । हिजो फुसको घरमा बस्ने, भक्का बनाई १० रूपैयाँमा बेच्ने आमाका सुपुत्र भर्खरका युवा अमनलाल मोदीले काँग्रेसको हेभीवेट नेता तथा पूर्वमन्त्री महेश आचार्यलाई हराएका होइनन् ? लालबाबु पण्डितले शेखर कोइरालालाई हराएका होइनन् ? हिजो जगदीस कुसियतले प्रकाश कोइरालालाई हराएका होइनन् ? 

खासगरी सुनसरी ४ नं. मा पैसासँग न डराउनुहोस् हामीलाई कसैले । यहाँका जनतालाई पैसामा बिक्ने आरोप कसैले न लगाओस् । हारेपछि जित्नेलाई पैसा र धाँधली गरेको आरोप लगाउने परम्परा तोडेर आत्मबलका साथ मैदानमा उत्रौँ; जीत हासिल हुनसक्छ । जनतामा आशा जगाउन सक्नुस्; जीत हासिल हुनसक्छ । विपन्न वर्ग, उत्पीडित समुदाय, शोषित, पीडित, मजदुर, किसानमा आशाको दियो बाल्न सफल हुनुस्; पुरानो कमि–कमजोरी र गलती सुधारेर जनतामा होमिनुस्;  जनताको विश्वास जित्न सकिन्छ र जनताले जिताउने छन् । 

यही सन्दर्भ अगाडि सार्दै म “मोहम्मद जाकिर हुसैन“ सुनसरी क्षेत्र नं. ४ मा माओवादी केन्द्रबाट संघीय निर्वाचन (प्रतिनिधिसभा) को उम्मेदवार हुन आकाङ्क्षी रहेको घोषणा गर्दछु । पार्टीले विश्वास गरे जनताको मन जित्नसक्ने मनोबलसाथ जनतामा जाने अठोट जाहेर गर्दछु ।

माओवादी केन्द्र जिन्दावाद !

प्रचण्डपथ जिन्दावाद !

हो, फेरि गोलाकारभित्रको हँसिया–हथौडा छापमा मत माग्न आतुर छौँ हामी ।