झण्डा

कम्मरमा, छातीमा, ढाडमा र भन्न नमिल्ने ठाउँहरूमा
केहीथान सकेट बम,
केही थान नाम नचिनेका
पड्किने नै पड्किने कुराहरू बाँधेर
जब भयङ्कर विस्फोट भएँ
छरिएँ
कतै रगत, कतै हाड र कतै छालामा विभक्त भएर छरिएँ ।

मेरो विस्फोट पछिको वियोगमा झोक्राइरहने
इन्द्रेनीले ओढिराखेकोसेतो पछ्यौरी खोसेर
मेरै रगतको आहालमा झ्वाम्मै चोबले कमरेड कमाण्डरले
र रातो झण्डाबनाए ।
विस्फोट अघिको धेरैको खुशीबटुलेर
रातै झण्डामाकसैले ताराको चित्रबनाए,
कसैले हँसियाबनाए
घाम
हथौडा
छाता
मशाल
काइँयो
बन्दुक
साइकल
फूलको चित्रबनाए ।

कलमको चित्रबनाए ।
थोरैले यो देशको नक्साबनाए ।

झण्डाओढेर
झण्डा नै टेकेर
झण्डाले नै अनुहार छोप्दै छोप्दै
सपनाका कुरा गर्न
कमरेडकमाण्डर धेरैचोटिमधेश झरे,
देशभित्रै अर्को देश बनाउँछु भन्दै पटक पटक पहाडउक्लिए
झण्डाले नै छेकिएर लुकीलुकी
कैयौं दिनसम्म प्रेमपत्र पढ्दै रोए ।
रुँदा रुँदै
कमरेडक माण्डरले बिर्सिए झण्डाको रङ
आकार बिर्सिए,
झण्डाबोक्ने तरिका बिर्सिए
कालान्तरमाझण्डाको फर्फराउने लय बिर्सिए ।

कमरेडकमाण्डर र कमाण्डरहरूले प्रयोग गर्न छाडेपछि
अचेल झण्डाहरू
भर्खर गाउँमाडोजरले खनिनसकेको कच्ची सडकमादगुर्ने
ट्रयाक्टरहरूमाफर्फराउँदै गरेको देखिन्छ,
फेरि अर्कोपल्टबनाउनबिर्सिएलाकिभनेर
सिकारु कलाकारले भित्तामाझुण्ड्याइराखेको भेटिन्छ ।

झण्डै झण्डाको बीचमा
झण्डाहरूले नै झण्डाको हुर्मत लिनथालेपछि
छरपस्ट भइसकेको मेरारङहीनटुक्राहरू
एकैठाउँ भेला गरेर
फेरि एक पटक
भयङ्कर विस्फोट हुने रहर छ
मेरो विस्फोटपछि
फेरि कसैले नयाँआकारको झण्डाबनाओस्,
एक पटकनयाँ रङको झण्डा फर्फराओस् ।