बेलबारीः यति बेला दशैंको रमझम सबैतिर लागेको छ । घरभन्दा बाहिर गएका छोराछोरी तथा आफन्तहरू दशैं मनाउन घर फर्किसकेका छन् । सरकारी कार्यालयहरू समेत बन्द भइसकेका छन् । दशैंको भीडभाडले बजार पसलमा समेत खुट्टा हाल्न मुस्किल छ । तर मोरङको पथरीशनिश्चरे–२ का हरिप्रसाद अधिकारीलाई भने दशैं, तिहार तथा अन्य चाडपर्वले छुँदैन । उमेरले ६० नाघिसकेका अधिकारीलाई विगत ३६ वर्षदेखि चाडपर्व मान्ने समेत फुर्सद छैन ।
पहाडमा खानलाउनको दुःख भएपछि पाँचथरको आङसराङबाट मोरङको पथरीशनिश्चरेमा २०४० सालमा आएका अधिकारीले २ बिघा जग्गा भाडामा लिएर पाडापाडी पाल्न थाले । २० मन धान दिने शर्तमा जग्गा लिजमा लिए पनि ठेक्का तिर्न नपुगेपछि उनले पाडा पाल्न थालेको बताउँछन् । ११ वर्षसम्म जग्गा भाडामा लिएर पाडापाडी पाल्न थालेका अधिकारीले २०५१ सालदेखि भने आफैँले जग्गा किनेर पाल्न थाले ।
सिराहा तथा सप्तरीबाट सस्तोमा पाडापाडी ल्याएर ६÷७ महिना चाकर गरेर किनेको मूल्यको तीन गुणासम्म बढी मूल्यमा पाडापाडी बेच्ने गरेको उनी बताउँछन् । ८ हजारसम्मका पाडापाडी ल्याएर ६ महिनादेखि ७ महिनासम्म पाल्दा २५ हजारसम्मको हुने गरेको उनको भनाइ छ । उनले छोराछोरीको लालनपालन तथा पठनपाठनको खर्चसमेत पाडापाडी बेचेरै जुटाउने गरेका छन् । उनले पाडाको आम्दानीबाट मङ्गलबारे बजारमा १ तले पक्की घर बनाएका छन् भने पथरीशनिश्चरे–२ मा ११ कठ्ठा जग्गा किनेका छन् ।
उनले १ वर्षमा ८० ओटासम्म पाडापाडी हुर्काएर बेच्ने गरेका छन् । पाडापाडीको रेखदेख उनी आफैँले गर्ने गरेका छन् । अहिले उनको गोठमा ३० ओटा पाडा रहेका छन् । १० ओटा पाडा केही दिन अघि मात्रै बेचेको उनले बताए ।
नेपालमा काम नपाइने भन्दै विदेशतिर पलयान भइरहेका युवाका लागि अधिकारी प्रेरणाको स्रोत बनेका छन् ।
