म भित्रको म (कविता)

- नरेश कोइराला

सपनाका चाङहरु बोकेर

राजधानी पसेका 

मजस्ता कयौँ ’म ’ हरु थिए

आफ्नो क्षमताको उचित मूल्य नपाएसी

हरियो कागजसँग साट्न बाध्य भई

कति परदेश भासिए ।

कति अझै पनि,

श्रम मन्त्रालयको आँगनमा

महिनौँ दिनदेखि घाम तापिरहेका होलान् ।

अभावैअभावमा पनि हिस्स हाँस्न सिक्छु

यिनै धुलाम्य सडकमा मेरो पेट

र  सपनाहरु सजाउँछु भनी बसिरहेका होलान् ।

किनारा नमिले पनि,

कयौँ अरूलाई डुबाएर पनि तर्न सिक्दै होलान् । गन्तव्यविहिन यात्री भई

पुर्पुरोमा हात राखी,

लामो सुस्केरो सास लिँदै 

विश्रामको लागि 

चौताराको प्रतीक्षा गरी कयौँ हिँडिरहेका  होलान् ।

कयौँ मुहारमा मुस्कान ल्याउनका निमित्त

आफ्नो चोटलाई 

नयाँ गन्तव्यको मलमपट्टिले बाँधी

हिरालाई खोज्न

सुनौलो रातको प्रतीक्षामा

बामे सर्न खोजिरहेका छन् ।