रुषा थापा

बिउ राम्रो भएमा उत्पादन पनि राम्रो हुन्छ । त्यसकारण किसानहरु उत्पादन छनौट गर्ने समयमा निकै होस पुप्याउँछन् । तर, हामी नेपालीले कहिल्यै पनि जनता र राष्ट्रको हितमा काम गर्ने नेता छान्न सकेनौं । नेपालका राजनीतिक दलका नेताहरुको पृष्ठभूमि कैलाउँदा सबै काण्डैकाण्डमा मुसिएका छन् । 

रास्वपाका सभापति रवि लामिछानेमाथि आफ्रनै साथी पत्रकार शालिग्राम पुडासैनीलाई आत्महत्या गर्न बाध्य बनाएको आरोप सँगसँगै अहिले सहकारीको रकम हिनामिना गरेको पनि आरोप छ । नेपाली कांग्रेसका महामन्त्री गगन थापा हप्ता उठाउने गुण्डा हुन् । जनताले तिरेको अर्बो कर बाख्रा पाल्ने नाममा भ्रष्टाचार गरेको उनीमाथि आरोप छ । 

नेकपा एमालेका नेता महेश बस्नेत पनि गुण्डा नै हुन् । उनले मन्त्री हुदैं अर्बो भ्रष्टाचार गरेको आरोप छ । नेकपा एसकी नेतृ राजकुमारी झाँक्रीको त मन्त्री पद छोड्नुपर्दा रुवाबासी नै भएको थियो । उनले पनि मन्त्री हुँदा करोडौं भ्रष्टाचार गरेको आरोप लागेको छ । राप्रपाका ज्ञानेन्द्र शाही पहिला भाडा व्यापारी हुन् । 

अभियन्ताको रुपमा उदाएका उनले कयौं व्यापारीलाई थर्काएर करोडौंको सम्पत्ति जोडेको आरोप छ । पूर्वप्रधानमन्त्री समेत रहेका नेकपा एसका माधवकुमार नेपाल पहिला बैंकका कर्मचारी थिए । बैंकका कर्मचारीले कसरी घुस खान्छन् भनेर स्पष्ट छदैंछ । त्यसकारण उनी पनि घुसिया हुन् भनेर भन्दा केही फरक नपर्ला । 

एमालेका अध्यक्ष केपी ओली २०२८ सालमा चोरी गर्न जाने क्रममा मान्छेले देखेपछि उनले त्यहाँ भएकालाई नै मारिदिए । त्यसपछि उनी जेल बसेको पनि अवगत नै छ । डडेलधुराजस्तो दुर्गम जिल्लामा गरिब परिवारमा जन्मिएका कांग्रेसका सभापति शेरबहादुर देउवाको आज रोपनीका रोपनीमा बनेको घर छ । 

यसबाट उनी पनि भ्रष्टाचारी हुन् भनेर प्रष्ट हुन्छ । जसपाका अध्यक्ष उपेन्द्र यादव, राप्रपाका अध्यक्ष राजेन्द्र लिङ्देन, नेकपा माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डलगायत अन्य राजनीतिक दलका नेता तथा पूर्वराजा ज्ञानेन्द्र शाह देश र जनताको लागि काम नलाग्ने कुहिएका धान, मकै हुन् । 

कुहिएको धान वा मकै बिउ राखेमा उम्रिदैंन । केही गरी उम्रिएपनि त्यसबाट फल प्राप्त हुन्न । नेपालका राजनीतिक दलका नेताहरुले अहिले पनि देश विकास गर्नु भनेर भन्नु जनतालाई भ्रममा पार्नु हो । किनकि यीनीहरुकै कारण आज मुलुक यो अवस्थामा पुगेको छ । धर्मगुरु रामकुमार बम्जनको घरबाट करोडौं भेटिएपछि अहिले जनता भन्छन्, ‘एउटा जोगीको घरमा यत्रो पैसा भेटियो भने राजनीतिक दलका नेता, कलाकार, बैंकका कर्मचारीहरुको घरमा छापा मार्ने हो भने कति भेटिएला ? ।’

मेरो काठमाडौंमा यति वटा घर छ भन्ने जनतामा घमण्ड छ । तर, नेपाल नै विदेशीले लगेपछि त्यो घर चाहिँ कसरी आफ्नो हुन्छ ? सरकारी कर्मचारी र नेताहरुको मिलीजुलीमा देश विदेशीलाई बेचिसकिएको छ । सरकारले २७ खर्ब विदेशी ऋण लिएको छ । प्रत्येक नेपालीको टाउकोमा लाखौं विदेशी ऋणको भारी छ । 

अहिले सरकार त्यो ऋणको साँबा र ब्याज समेत तिर्न नसक्ने अवस्थामा पुगेको छ । जसले गर्दा विदेशीले जुनसुकै बेला पनि नेपाल आफ्नो कब्जामा लिन सक्नेछ । सबैभन्दा बढी राजस्व उठ्ने मालपोत, यातायात र भन्सार कार्यालयबाट हो । तर, यी तीनै क्षेत्रबाट पनि पछिल्लो समय राजस्व उठ्न छोडिसकेको छ । 

नेपाल ऋणमा फसिसकेको विश्वका अधिंकाश देशले थाहा पाइसकेका छन् । त्यसकारण अब ती देशले सस्तो ब्याजमा नेपाललाई ऋण दिने छैनन् । नेपाल सरकारले विदेशी ऋण तिर्न नसके देश नै लिलाम हुनेछ । अहिले त विदेशीसँग ऋण लिदैं सरकारले सरकारी कर्मचारीलाई तलबभत्ता, ज्येष्ठ नागरिक, एकल महिला, अपांगलगायतलाई भत्ता दिइरहेको छ । 

तर, विदेशीले ऋण दिन छोडेपछि सरकारले कसरी उनीहरुलाई तलबभत्ता खुवाउँछ ? यसको जवाफ अहिले आम सर्वसाधारण सरकारसँग मागिरहेका छन् । नेपालका राजनीतिक दलका नेताहरुलाई कसैले ट्याम्पो समेत चलाउने रोजगारी दिदैंनन् । अनि ट्याम्पो चलाउन नसक्ने क्षमता भएको व्यक्तिले देश चलाउन सक्छ ? 

यसमा हामी जनताको पनि गल्ती छ । हामीले नै यस्ता व्यक्तिलाई भोट दिएर त्यहाँ पुप्याएका हौं । चालक सिकारु ह्ुँदा वा लापरबाही गर्दा ठूलो दुर्घटना हुनसक्छ । यस्ता क्षमता नै नभएका व्यक्तिलाई जनताले भोट दिएर सत्तामा पुप्याउँदा आज विश्वका सुन्दर र प्राकृतिक स्रोतले भरिपूर्ण देशमध्ये एक हाम्रो देश नेपाल ध्वस्त भएको छ । 

केही वर्षपछि विश्वमा नेपाल भन्ने देश पनि हुन्न होला सायद । जनताले सक्षम व्यक्तिलाई देश चलाउने ठाउँमा नपुप्याई भ्रष्टाचारी, ठगहरुलाई पुप्याउँदा आज देश यो हालतमा पुगेको छ । देशको विकास र विनाश दुवै नेताले नै गर्छ । कर्मचारीबाट कहिल्यै देश बन्दैन । किनकि उनीहरु जहिल्यै घुस खानै पल्किछन् । 

कर्मचारी जति शिक्षित भएपनि उसले घुस खान छोड्दैंन । उसले जनता र देशको लागिभन्दा पनि व्यक्तिगत स्वार्थका लागि काम गर्छ । तर, नेता नपढेको भएपनि भिजन र आँट भएमा देश विकास हुन्छ । विकसित मुलुकहरुमा पनि हेर्ने हो भने त्यहाँ कर्मचारीले देश बनाएको देखिदैंन, नेताले नै बनाएको पाइन्छ । 

हाम्रो देशका राजनीतिक दलका नेताहरु भने एकअर्काको खुट्टा तान्नतिर मात्र लागिपरेका हुन्छन् । कोही बोलेको बुझिदैंन त कोहीलाई उखानटुक्राबाहेक केही आउँदैनन् । हाम्रा नेताहरु देश र जनताको लागि कहिले पनि सिरियस भएको देखिन्न । जहिल्यै जनतासामु झुट्टा र भ्रामक कुरा मात्र गर्छन् । 

अहिले विदेशी ऋणले देश च्यापिसकेको छ । विदेशीले अब कि त ऋण फिर्ता गर्न भन्छ कि देशमाथि नै कब्जा जमाउँछन् । भोटको लागि नेताहरुले कर्मचारीको तलबभत्ता बढाए । सेवासुविधा पनि उत्तिकै दिए । बुढाबुढीहरुलाई भत्ता दिए । तर, यसको आम्दानीको स्रोत के ? यो कसरी दिने ? भनेर उनीहरुले कहिले सोचेनन् । 

बुढाबुढी, एकल महिला, अपांगहरु पनि भत्ता लिने समयमा खुशी भए । बिडम्वना, उनीहरुले देश बेचेको रकमबाट आफुहरुले भत्ता बुझेको भने बुझेनन् । कर्मचारीहरु त पञ्चायतकालमा पनि केबलमुनिबाट घुस लिन्थे । घुसिया कर्मचारीलाई के देशको माया के जनताको माया । जनप्रतिनिधि देश र जनताको हितमा काम गर्न आएका हुन् । 

तर, यीनीहरु पनि पैसामै बिके । तलबभत्ता बुझे त सरकारी सेवासुविधा पनि लिए । आफ्नो मातृभूमिको रक्षा गर्ने कसम लिएर आमीहरुले जागिर खाएका हुन्छन् । आज त्यँही मातृभूमि बेचेर आएको रकमले उनीहरुले पनि मोजमस्ती गरिरहेका छन् । व्यापारीहरुले राज्यलाई कर तिर्न छोडेका छन् । 

धेरैजसो व्यवसायीहरु डुबिसकेका छन् । अब सरकारले दैनिक वा सरकारी खर्च कसरी धान्छ ? अहिले आम्दानीको स्रोत केही छैन, सरकारसँग । घरजग्गा, गाडी र सेयरबाट सरकारले राजस्व उठाउँदै आएको थियो । जति घरजग्गा, गाडी र सेयरको कारोबार भयो, त्यति नै राज्यलाई फाइदा भई राजस्व थुप्रिन्थ्यो । 

केही वर्षयता बजारमा घरजग्गा, गाडी  र सेयरको कारोबारमा मन्दी छायो । जसले गर्दा राज्यको ढुकुटी पनि रित्तियो । अब प्रधानमन्त्रीसँग दुई वटा मात्र विकल्प छ । एउटा देश बेचेर अझै विदेशी ऋण लिएर सरकारी खर्च धान्ने । अर्को सरकारी खर्च कटौती गर्ने । 

प्रधानमन्त्री प्रचण्ड सरकारी खर्च कटौती गर्ने न त आँट छ न त क्षमता नै । उनी अझै पनि नेपाल धितो राखेर विदेशीसँग ऋण लिन्छन् अनि सरकारी कर्मचारी, जनप्रतिनिधिहरुलाई तलबभत्ता खुवाउँछन् । अब प्रचण्डकै पालोमा कि त देश जोगिन्छ कि त विश्वमा नेपाल भन्ने देश नै रहँदैन । 

कुनै व्यक्तिले एउटा कुखुरा समेत काट्न सक्दैंन । तर, प्रचण्ड त १७ हजार नेपालीको ज्यान लिएर आएका छन् । यत्रो जनताको ज्यान लिन सक्ने व्यक्तिलाई देश बेच्न के गाह्रो ? नेपालका ठूल्ठूल्ला व्यापारीहरु विदेशी थिए । यहाँ मन्दी आउनेबित्तिकै उनीहरुले आफ्नो लगानी र पैसा दुवै लगे । 

सर्वसाधारणले बैंकमा बचत गरेको रकममा पनि ठूला व्यापारीले कब्जा गरेका छन् । बैंकका ठूला ऋणीहरुले अहिले हामी बैंकको ऋण तिर्दनौं भनिसकेका छन् । जसका कारण बैंक पनि टाट पल्टिने अवस्थामा पुगेको छ । अहिले जनतामा निराशा छाएको छ । महंगीले सीमा नाघेको छ । 

जनताले लेखट्ने डरमा अहिले राजनीतिक दलका नेताहरु कुन देश गएर लुक्ने भनेर योजना बनाइरहेका छन् । विदेशी ऋणले देश च्यापिसकेको छ । खेतीयोग्य जमिन सबै घर र बाटो बनाएर मासिएको छ । अब कुनै पनि नेताले देश बनाउन सक्ने छैनन् । अनि नेताहरुले देश बेचेको आर्मीहरु ब्यारेकभित्र बसेर टुलुटुलु हेरिरहेका छन् ।