इटहरीः हेर्दा कलिलै देखिन्छन्, तर व्यवहारले भने परिपक्क बनाउँदै गएको छ, इटहरीका सुनिल कार्कीलाई । उनि राज नेता होइनन्, न त जनप्रतिनिधिनै हुन्, तर आफ्नो टोलको विकासमा निख्रिएर लागेको देख्दा लाग्छ उनि जननिर्वाचित प्रतिनिधि हुन् र नेताले पुरा गर्नुपर्ने विकासका बाचा पुरा गर्दैछन् ।
आमा शोभा कार्की २०५४ सालमै वडा सदस्य बनेकी थिइन, आमाले गरेको समाजसेवा देख्दा सुनिललाई पनि राजनिति भन्नु समाजसेवा जस्तै लाग्न थाल्या,े त्यहि भएर समाजमा अनि टोलमा आफुले गर्न सक्ने सेवा निश्वार्थ भावमा गर्न थालेका थिए सुनिलले । सानै अर्थात कलिलै उमेरमा आफु बस्ने टोल विकास संस्थाको उप–सचिव थिए सुनिल । इटहरी उपमहानगरपालिका वडा नम्बर ४ मा एउटा सु्न्दर टोल छ, त्यो हो बगैँचा टोल अनि त्यहि टोलका बासिन्दा हुन् सुनिल कार्की । नगरभित्रका टोलहरुमा विकासका कामहरु प्राथमिकता र समझदारीका हिसावमा गर्नुपर्छ भनेर टोलविकास संस्थाहरु गठन भएका हुन्छन् । हरेक बर्ष आर्थिक पारदर्शिताका लागि साधारणसभा र हरेक ३ बर्षमा नयाँ नेतृत्वका लागि चुनावी साधारणसभा गर्नुपर्ने नियम छ, टोलविकासहरुलाई ।
आफ्नो टोल विकास संस्थाको उपसचिव बनिसकेको मान्छे अब म अध्यक्ष बन्छु भनेर सुनिलले नेतृत्व गर्ने भाव राखे तर समाजले उनको कुरालाई पत्याएन् । जतिवेला कार्की २१ बर्षका मात्रै थिए र अन्य अध्यक्षका आकाक्षीँहरु उमेरले ६० काटिसकेका । “म अध्यक्ष बन्छु भन्दा कसैले पत्याउनु भएन केटाकेटी भनेर कोहिले त लगाएको माला चुटाएर पनि हिड्नु भयो ।” सुनिलले हामीलाई सुनाए ।
समाजको विकासका काममा नेतृत्व गर्छु भन्दा कतिले त केटाकेटीलाई नमस्कार गर्नुपर्यो भनेर कार्यक्रम स्थल छाडेर हिडेको समेत सुनिललाई याद छ । आफ्नो टोलको विकासमा योगदान गर्छु भन्ने अठोट लिएपछि अध्यक्षको आकाँक्षी बनेका अन्य चारै जनाले उम्मेद्धवारी फिर्ता लिएका थिए सुनिलको लागि ।
नेतृत्व गर्छु भनेर टोलको अध्यक्ष त बने तर फरक मत राख्नेहरुलाई समेटेर जानु पनि आफ्नो जिम्मेवारी हो भन्ने ठानेर कामगर्दै गएको कार्कीले सुनाए ।
सुनिल २०७३ सालमा बगैँचा टोलविकास संस्थाको अध्यक्ष बनेका थिए । त्यसबेलासम्म कसैले टोलविकासको लागि जग्गा दिएको छ भन्ने सम्म उनले सुनेका थिए, तर कसले,कहाँ, कति जग्गा, भन्ने ज्ञान सुनिलकै भाषामा भन्दा उनलाई थिएन् । आफु अध्यक्ष बनेको एक बर्षभित्रमा जग्गा दाताको पत्ता गरेर टोलविकास संस्थाको नाममा जग्गा पास गर्न सफल भएका थिए सुनिल । जग्गा पास गर्नुमात्रै उनको जिम्मेवारी थिएन थियो त टोलको समग्र विकास अनि आफुलाई नपत्याउनेहरुलाई युवाले केहि गर्न सक्छ भनेर देखाउनु पनि ।
सुनिललाई टोलविकास संस्थाको आफ्नै भवन किन नबनाउने भन्ने कुराले मनमा काउकुति लगाउन थाल्यो त्यसपछि वडा, नगरपालिका सहयोग माग्नकै लागि धाउन थाले । टोलविकासको खातामा जम्मा २० हजार रुपैँया हुदै गर्दा २०७५ सालमा आफ्नै भवन शिलान्यास भयो र आज सुविधा सम्पन्न अढाई तले भवन सम्भव भएको छ, बगैँचा टोलविकास संस्थाको । सुनिलकै भाषामा भन्दा आज बगैँचा टोलका सबै बाटाहरु हिलो र धुलोमुक्त भएका छन् ।
टोलका ५ फुटेबाटामा पनि ब्लक इटा विच्छाएर सुन्दर र सफा बनाइएको छ । टोलका सबै ठाउँमा बिजुलीको पोल देखि लिएर सम्पुर्णका काम गरिएको छ । त्यो टोल विकास संस्थाको भवन र बगैँचा टोलको बाटो घाटो हेर्दा लाग्छ विकास गर्न जनप्रतिनिधि नै हुनपर्छ र ? आफुले साँढे २९ लाख रुपैँयामा भुकम्प रहित अढाईतले भवन निर्माण गरेर सम्पन्न गरेको कार्कीले हामीलाई बताए । भलै सुनिलले त्यो बनाएका हैनन् नगरपालिका, वडा कार्यालय र अन्य सहयोग दाताबाट बजेटको जोहो भयो, ठेकेदारले काम लगाए, कालिगढहरु खटिए तर नेतृत्व युवाको थियो अर्थात त्यहाँ सुनिल थिए । हिजो “केटाकेटीले गर्न सक्छ र ?” भन्नेहरु आज त्यहि केटाकेटीलाई नमस्कार गर्दै हिड्छन् ।
आज नगरपालिका तथा वडा कार्यालयको कार्यक्रमहरु त्यहि टोलविकासको सभाहलमा सम्पन्न हुन्छन्, जहाँ ८०/९० जनाको क्षमताको हल समेत बनाईएको छ । हिजो भवनको शिलान्यास गर्दा २० हजार खातामा व्यालेन्स भएको टोलविकासको आज अढाईतले भवन बनिसक्दा ७÷८ लाख बचत छ भन्दा हामीलाई पनि विश्वास गर्न कठिनाई भयो तर यथार्थ भनेको यथार्थ नै हो चाँहे कसैले विश्वास गरोस् या नगरोस् ।
आज सुनिल उमेर २६ बर्षका भए सायद उनि देशकै कलिलो उमेरमा टोलविकासको नेतृत्व लिएका व्यत्तिहुन् नेपालको लागि । विकास र समाजसेवामा अग्रसर सुनिललाई हामीले विकास गर्न त जनप्रतिनिधि हुनुपर्छ हैन र? भन्ने प्रश्न गर्यौँ । “ सबैभन्दा ठुलो इच्छाशत्ति रहेछ , इच्छाशक्ति भयो भने राजनितिमा भन्दा त्यति साथ सहयोग पाइदैन तर समाजसेवामा सबैको साथ पाइने रहेछ निश्वार्थ सेवा गर्छु भन्दा सबैले साथ दिनुभयो र असम्भवहरु नि सम्भव भए । ” कार्कीले उत्तर दिए ।
बाढी गएर नगरबासीलाई दुःख दिँदा होस् या त कोरोनाले पिडा दिँदा होस् यहाँ उल्टो भएको छ, नगरपालिकाले सहयोग गर्नुपर्नेमा सुनिलले नेतृत्व गरेको बगैँचा टोल विकास संस्थाले नगरपालिकालाई कोभिडमा ५८ हजार र बाढी पिडितको लागि भनेर २७ हजार रुपैँया सहयोग गर्यो । त्यतिमात्रै नभएर टोल भित्रका विपन्न परिवारलाई सहयोग गर्नमा पनि बगैँचा टोल उत्तिकै सक्रिय भएको यी युवा अध्यक्ष सुनाउँछन् ।
बगैँचा टोलकै लल्की चौधरीको श्रीमान्को देहवसान हुँदा उनको लास उठाउने खर्च समेत थिएन्, त्यसमा सुनिलले आफ्नो टोल विकासको अगुवाई गरेर निकै ठुलो सहयोग गरे त्यतिमात्रै नभएर सुनिलले अगुवाई गर्दा घरको ग्याँस बेचेर एम्बुलेन्सको भाडा तिरेकी सुत्केरी महिलालाई पोष्टिक आहार सहित ६ महिनालाई पुग्ने खाना उनको घरमा भित्रिएको थियो भने सःुख दुःखका हरेक कुरा सुनाउने बगैँचा टोलकै दुखिलाल चौधरीले निधन हुने बेलामा आफुलाई खोजेको कुराले समेत आफुलाई समाज सेवामा लाग्न प्रेरणा मिलिरहेको सुनिलले सुनाए ।
हुन त सामाजिक काम अव्जसे काम हो । समाजको लागि गरेका सबै काममो जस पाइदैन कतिमा अपजस पनि पाइन्छ । फेरी टोलविकासको अध्यक्ष भएको हुनाले टोलका धेरै विवादका मुद्धा आइरहन्छन्, सकेसम्म टोलको मुद्धा यहिँ छिनोफानो होस भन्ने उनको चाहाना हो । एक पटक मादक पदार्थ सेवन गरेर घर झगडा गर्ने व्यक्तिलाई सुधार केन्द्र राखेको आरोपमा ती व्यक्तिले सुनिललाई काट्ने सम्मको धम्कि दिएका थिए तर टोलका अन्य व्यत्तिहरुको पहलमा पुनः ती व्यक्तिलाई पुन सुधार केन्द्रनै पुर्याए यसबाट कार्कीलाई मलाई नराम्रो भन्दा टोलका अरुलाई पनि दुख्ने रहेछ भन्ने विश्वास पलाएको रहेछ ।
टोल विकास र समाजसेवा बाहेक सुनिल राजनितिक शास्त्रका विद्यार्थी हुन् । इटहरीको मोडल बोर्डिङ्ग स्कुलबाट एसएलसी, विश्व आदर्श कलेजबाट प्लस टु र नमुना कलेज इटहरीबाट पत्रकारीतामा स्नातक गरेका सुनिल राजनितिक शास्त्रबाट धरानको महेन्द्र मल्टिपल क्याम्पसबाट स्नातकोत्तर गर्दैछन् । नेकपा एमालेको इटहरी वडा नम्बर ४ का अध्यक्ष समेत रहेका कार्की केन्द्रका नेताको गलत प्रवृद्धिले उनिहरुको राजनिति सकिँदै गएपनि आफुहरुको सुरु हुँदै गरेको राजनितिमा प्रभाव पार्ने भनाई राखे ।
