इटहरीः जिम्मेवारी कस्तो हुन्छ त्यो उसलाई मात्रै थाहा हुन्छ जसले जिम्मेवारी निभाएको हुन्छ । धेरैजसो घरको जिम्मेवारी घरको मुलीलाई हुन्छ । जसले सबै सारो गाह्रो निदान गर्नुपर्छ त्यसपछि सामान्यतया हाम्रो नेपाली समाजमा जेठो छोरालाई जिम्मेवारी छुट्टाइदिएको छ ,जसले चाहेर पनि पन्छिन् मिल्दैन । जिम्मेवारीको कथा संकलन गर्ने क्रममा हामी धनकुटा जिल्लाको साँगुरीगढी गाउँपालिका वडा नम्बर ६ मा पुग्यौँ । कोशी लोकमार्गको धरान धनकुटा सडक खण्डमै भेटियो अरुण टप होटल । दिनको झण्डै बाह्र बजेको हुँदो हो दिउँसोको खानाको लागि होटलमा भिडभाड निकै थियो ।
लामो यात्रा गरेर त्यहाँ पुगेका ग्राहकहरु खानाका बिभिन्न परिकारहरुको अर्डर गर्दै थिए । होटलको काउण्टरमा भ्याई नभ्याई देखिन्थे होटल संचालक रमेश श्रेष्ठ । भेडेटार पुर्वको भनौ या त प्रदेश एकको पर्यटनका लागि नामी गन्तव्य हो । कति भेडेटारलाई हेर्नकै लागि अनि कति बाटोमै परेको भेडेटारको अनुभव गर्नकै लागि भएपनि त्यहाँ केहि छिन बिसाएर मात्रै अर्को यात्रा तय गर्छन् । त्यहाँ पुग्ने जो कोहिले भेडेटारको चोकैमा भएको अरुणटप नदेख्ने त झन कुरै भएन । हामीले पनि अन्य आगन्तुकले झैँ पहिला खानाको अर्डर गर्यौँ । खाना सकिनासाथ होटल संचालक रमेश श्रेष्ठसँग छोटो कुराकानीको प्रस्ताव राख्यौँ । आफ्नो व्यस्तताका बाबजुत पनि उनले हाम्रो अनुरोधलाई नकार्न सकेनन् ।
रमेश श्रेष्ठले भेडेटारमा होटल संचालन गरेर बसेको झण्डै १२ बर्ष पुग्यो तर होटल व्यवसायी बनेर त्यहाँ पुगेपछि पछाडी फर्केर हेर्नुपरेको छैन् । धनकुटा ६ नम्बर बुधबारे अर्थात जिल्लाकै चौविसे गाउँपालिकामा जन्मेका रमेश परिवारका जेठा छोरो रहेछन्, त्यहि भएर पनि उनको काँधमा ठुलो जिम्मेवारी थियो पहिला भाई बहिनीको लागि तर जिम्मेवारी अहिले पनि छ उनि परिवारको अभिभावक हुन २ छोरा र जिवनसंगीनिको लागि ।
धनकुटामा जन्मिएपनि रमेश ५ बर्षको हुँदा उनको परिवार मोरङ्ग जिल्लाको मधुमल्ला ५ खाँकरबारिमा बसाईसरी आएका थिए । सरस्वती मावि टाँडीबाट निम्नमाध्यामिक शिक्षा र उर्लाबारीको राधिका माविबाट एसएलसी सम्मको औपचारिक शिक्षा लिएका रमेशले आफ्नो शिक्षालाई त्यहाँबाट माथि लैजान सकेनन्, त्यसमा दोष उनको थिएन जिम्मेवारी लिएको हुनाले बाँकी समय खेतीपातीमा विताउनु पर्यो ।
समयको दोष भनौ या त समाजको चलन रमेशको बिवाह ८ कक्षामा पढ्दै गर्दा भइसकेको थियो । एसएलसी सकाएपछि रमेशले परिवारसँगै धान,मकै गहुँका अधिकाँश समय विताए । तर सानै देखि फुटवलमा रुची भएको हुनाले गाउँमा आयोजना हुने फुटवल प्रतियोगिताहरुमा उनको निकै ठुलो माग हुने गरेको थियो ।
फुटबल खेल्दै गर्दा रमेश जिल्ला स्तरीय खेलाडी सम्म भएका थिए कुनै बेला तर परिवारको बाध्यता संँधैभरी फुटवलमात्रै खेलेर कहाँ जिन्दगी चल्छ र बाध्यताले रमेशलाई मलेसिया ठेलेको थियो । देशमा जनयुद्ध हुँदैगर्दा माओवादीहरु की जन कि धन भन्दै गाउँगाउँ छिर्न थाले थियो त्यहि समयमा रमेशले बाध्यताले गर्दा बैदेशिक रोजगारी रोजे त्यहि रोजाईले उनलाई मलेसिया पुर्यायो । हुन त त्यतिबेला बैदेसिक रोजगारको एउटा लहर चलेको थियो साथीभाईहरु महिनै हजारौँ कमाउँदै पठाउँदै गर्थे रहर पनि भयो आफु पनि केहि गरौँ अनि केहि कमाऔँ । मलेसियामा रमेशले ३ बर्ष गुजारा गरेर देश फर्किर देश फर्किएपछि अव त आफ्नै केहि गर्नुपर्छ भन्ने सोच आयो । आफँै केहि गर्ने कि भन्ने सोच पालिरहँदा रमेशले बाबुले गरेको पेशा भन्दा अलग्गै पेशामा आवद्ध हुने सोच बनाए अनि अध्ययन गर्न थाले ।
मलेसियाबाट फर्किएपछि रमेशको जिवन झण्डै अन्त्य तिर पनि गएको थियो । पहिलादेखि फुटवल खेल्ने यी युवालाई गाँउका साथीहरुले खेल्न गरेको अफरलाई रमेशले नकार्न सकेका थिएनन्, तर फुटवल खेल्नेक्रममै रमेशको आन्द्रा च्यातियो । उपचार गर्न निकै अस्पतालहरु चाहारे कसैले उपचार हुन सक्ने बताएनन् । दमकको आम्दा धरानको घोपा चाहार्दै गर्दा रमेशलाई सिलिगुडी लैजान भनिदैथियो तर आफन्तको अनुरोध पछि तत्कालिन वीपी कोइराला स्वास्थ्य विज्ञान प्रतिष्ठानका डाक्टर शैलेश अधिकारीले उनको शल्यक्रिया धरानमै गरिदिएका थिए । शल्यक्रिया पछि रमेशको पेटको आन्द्रामा १५ सेन्टिमिटर सिलाइएको छ । एक हिसावले उनले पुर्नः जीवन पाएका थिए । व्यवसाय गर्ने सोच बनाएपछि रमेशले आफ्नो उर्लाबारीमा रहेको ८ कट्ठा जग्गा बिक्रि गरेका थिए । कति पैसा त उनको शल्यक्रिया गर्दाका बखत पनि सकिएको थियो ।
शल्यक्रिया गरेपछि अव म केहि गर्न सक्दिन भन्ने लाग्थ्यो श्रेष्ठलाई तर होइन म पनि केहि गर्न सक्छु दिनभरी खटेर गर्ने काम नसकेपनि म व्यवसाय गर्न सक्छु भन्ने सोचेर रमेशले उपयुक्त व्यवसायको लागि कहिले इटहरी , कहिले धरान कहिले दमक यसै गर्दै आफुले गर्ने सक्ने पेशा र सम्भावनाको बारेमा झण्डै एक महिना अध्ययन गरेर बिताए । त्यसैक्रममा गाउँकै एकजना नाताले ज्वाई पनि वैदेशिक रोजगारबाट फर्किए । रमेश र उनको गाउँमै भेटघाट भएको थियो । त्यसपछि सँगै केहि गरौँ न भन्ने सल्लाह भयो ।
सोहि अनुरुप मिलेर केहि गरौँ न भन्ने हिसावले इटहरीको बसपार्कमा दिपज्योति होटल संचालनमा ल्याएका थिए, रमेशले । पार्टरसिपको व्यवसाय राम्रैसँग चलेको थियो । केहि दामसँगै व्यवसायीक अनुभव सिक्न दिपज्योतिले निकै सहयोग गरेको थियो रमेशलाई । तर सँधै पार्टरसिपको काम सहज नहुने रहेछ । अव आफु आफु गरौँ भन्ने भएपछि रमेशले विकल्प खोज्न थाले । इटहरीमा गरेको होटल व्यवसायले मान्छे निकै चिनाएको थियो रमेशलाई इटहरीकै समाजसेवी बाबुराम प्रद्यानले भेडेटारमा घर बनाएका थिए । त्यहि घरमा होटल चलाउने अफर आएको थियो श्रेष्ठलाई । अवसरको खोजी गरीरहेकैबेला आएको अफरलाई रमेशले नकार्न सकेनन्, बर म गर्छु भनिहाले ।
रमेशले अर्को एक जना पार्टनरसँग मिलेर झण्डै १५ लाख खर्च गरेर अरुण टप नामको होटल भेडेटारमा सञ्चालन गर्न थालेका हुन् । कुने बेला भेडेटारका होटल व्यवसायीलाई खाना खाने फुर्सद हुदैनथ्यो तर अहिले त्यस्तो छैन होटलहरु बढेका छन् , सँगै पर्यटक पनि बढेका छन् र बाँडिएका छन् । तथापि व्यवसाय राम्रै चलिरहेको छ । शुरुमा त रमेशलाई पनि होटल चल्दैन कि भन्ने लागेको थियो तर शुरु गरेपछि कहिल्यै पछि फर्केर हेर्नु परेको छैन । पहिले पार्टर बनेको साथीले उनकै नजिकमा अर्को होटल चलाइरहेका छन् र रमेश पनि अरुणटपसँग उत्तिकै खुसी र सन्तुष्ट छन् ।
१२ बर्षे अरुण टपको यात्रा पछि रमेशले आफ्नै लगानीमा सिनेरियो रिसोर्ट निर्माण गरिरहेका छन्, भेडेटारमै । भेडेटारको डाँडाबाट पुर्वी तराई नियाल्न सकिने कोशी, तराईका अधिकांश भाग र धरान इटहरीको सुन्दरता अवलोकन गर्न सकिने रिसोर्ट आगामी बर्ष सम्ममा तयारी भइसक्ने गरी निर्माण हुदै छ । १२ वटा कोठा सहितको रिसोर्टलाई आधुनिकता सहितको बनाउनका लागि रमेशले आफ्नो छोराहरको पनि सल्लाह र सुझाव लिँदै छन् । मिटिङ्ग हल, पार्किङ्ग सहित पौडी पोखरी समेत रहने सिनेरियो रिसोर्ट भेडेटारमा आउने पर्यटकका लागि उत्कृष्ट गन्तव्य बन्न सक्ने रमेश बताउँदै थिए । ४८ बर्षीय यी तन्नेरीले होटल व्यावसाय गर्न थालेपछि ग्राहकसँग कसरी बोल्ने , कसरी भिज्ने र कसरी उत्कृष्ट सेवा दिने भन्ने कुरा राम्ररी सिकेका छन् ।
भेडेटारमा पर्यटकिय सम्भावनाको कुरा गर्दै गर्दा रमेशले आफुहरुसँग डम्पिङ्ग साइडको अभाव रहेको कुरा हामीलाई सुनाए । त्यतिमात्र नभएर यहाँ आउने ग्राहकलाई मनोरन्जनात्मक गतिविधि गर्नका लागि फनपार्क, राती दोहोरी साँझको भेडेटारले अभाव खेपिरहेको रहेछ ।
भेडेटार होटल एसोसिएसन्को सहकोषाध्यक्ष, प्रदेश एक होटल संघको सदस्य साथै सुनसरी होटल संघको सदस्य समेत रहेका श्रेष्ठका शंकर र सन्दिप छोराहरु हुन् । दुई मध्ये एउटा छोराले होटल म्यानेजमेन्ट गरेर दुवईको एक होटलमा इन्टर्रसिप गरिरहेका छन् भने अर्कोले रमेशलाई होटलमै सघाइरहेका छन् । आफ्नै देशमा व्यवसाय गर्नुपर्छ भनेर लाग्ने यी व्यवसायी हस्तीलाई उच्च सफलताको शुभकामना छ ।
